HUMAN TOUCH

In een brainstormsessie met mijn compagnon Steven de Lira over onze nieuwe propositie kwam de vraag naar voren; wat heeft automatisering de mensheid eigenlijk gebracht?. Natuurlijk zijn ons allerlei zware, gevaarlijke en domme repeterende werkzaamheden uit handen genomen tijdens de industriële revoluties (18de/19de eeuw). En door de digitale revolutie (20de eeuw) werd afstand een relatief begrip en is informatie overal (vrij) beschikbaar. Het heeft ons mensen veel gebracht, maar deze revoluties hebben ook voor grote mondiale uitdagingen gezorgd. Denk aan klimaatverandering, ongelijkheid (in de breedste zin van het woord) en (geestelijke) gezondheidsproblemen. Nu, in het tijdperk van de vierde industriële revolutie, is de vraag wat onze relatie is met techniek relevanter dan ooit.

Tech-lash of Tech-clash

Ken je die term “tech-lash”? Ik zie het steeds vaker, het zegt iets over het ongenoegen van de grote impact die tech giants als Google, Amazon, Facebook, Apple en Microsoft hebben op ons dagelijks leven. Was het vroeger stoer om als developer voor zo’n reus te mogen werken, nu gaat het op feestjes toch vooral over allerlei ethische dilemma’s. Het is een onderbuikgevoel van ‘we pikken het niet meer’. Zo haalde Arjen Lubach nog het wereldnieuws met zijn ‘Bye Bye Facebook‘ actie.

Maar de feiten bevestigen dat beeld niet: mensen gebruiken technologie meer dan ooit. Wereldwijd brengen mensen dagelijks gemiddeld 6,4 uur online door. Zeker nu we door het Coronavirus voor ons werk en sociale leven meer afhankelijk zijn van techniek. Technologie speelt in toenemende mate een prominente rol in bijna alle aspecten van ons dagelijkse leven. Het is zo met ons verweven dat het voelt als een verlengstuk van onszelf.

Wederzijdse liefde

Mensen zijn niet tegen techniek, ze houden er zelfs van, maar de liefde is niet wederzijds. Het is eerder een tech-clash zou ik daarom zeggen. Dat komt omdat veel IT bedrijven er een achterhaalde geïndustrialiseerde mindset op nahouden met spelregels uit een tijd dat technologie nog niet zo’n grote impact op ons leven had. OK, maar we leren en evolueren toch, waarom komt de liefde dan nu niet van twee kanten?

Ik zie een gebrek aan visie en de wil om de mens echt centraal te stellen in de ontwikkeling van nieuwe technologieën. De macht van het geld, techgiganten willen hun monopolie graag behouden en hebben er meer baat bij om ons slaafs te houden. Nu al is het vermogen van de rijkste 26 mensen op aarde, evenveel als de armste helft van de wereldbevolking.

Kunstmatige intelligentie bijvoorbeeld wordt vaak onzichtbaar toegepast, waardoor mensen niet op de hoogte zijn van beslissingen die hun leven rechtstreeks beïnvloeden. Zorgen over veiligheid, privacy en ethische kwesties maken mensen argwanend voor digitale technologie-innovaties van bedrijven. Gesloten ecosystemen maken gebruikerservaringen onsamenhangend.

En hoe nu verder?

Het is tijd dat IT bedrijven meer mensgerichte ervaringen gaan creëren door onze geïndustrialiseerde manier van denken achter ons te laten. Het is tijd voor een wereld die technologie en innovaties duurzaam inzet op een zo transparant mogelijke manier. Dat kan, als we de macht van deze tech monopolisten eerlijk verdelen. Dan worden de verhoudingen aan de achterkant gelijker en krijgen fantastische innovaties een eerlijke kans.

Het succes van de vierde industriële revolutie zal afhangen van het vermogen van IT bedrijven om de menselijke ervaring naar een hoger niveau te tillen. De grenzen tussen de fysieke, digitale en biologische wereld zullen daarbij steeds meer gaan vervagen. Om hier goed mee om te gaan zullen we de relatie tussen mensen en technologie opnieuw moeten definiëren. Opnieuw verliefd worden met wederzijds respect voor elkaar en de omgeving. (-;

Ik zie een wereld voor me die technologische innovaties eerlijk en duurzaam inzet op een zo transparant mogelijke manier. Een wereld waarin technologie menselijker is.

Rob Mulder